Waar is de zilverpoets?

Even voorstellen: Cisca Dresselhuys (1943, Leeuwarden) behoeft nauwelijks introductie: hoewel haar journalistieke loopbaan bij het dagblad Trouw begon, verwierf zij landelijke bekendheid als hoofdredactrice van het feministisch maandblad Opzij (1981-2008). In haar eerste pensioenjaren schreef zij onder meer het boek ‘Drukker dan ooit’ (2011), en maakt nu columns en interviews voor verschillende tijdschriften… en opnieuw Trouw.

Opeens hoorde ik mezelf aan mijn man vragen: ,,We hadden toch nog een blikje Silvo, waar staat dat?”

Mijn oog was namelijk gevallen op een zilveren dienblaadje, dat nogal zwart uitgeslagen was. Dat is al een hele tijd zo, ik heb daar nooit last van, laat lekker staan, ik heb belangrijker dingen aan mijn hoofd dan zilverpoetsen.

Maar nu alle afspraken buitenshuis zijn afgezegd, de dagelijkse portie kranten (vier stuks) van voor tot achter is gelezen, op NOS.nl en meerovermedisch.nl de actuele berichten over het coronavirus zijn bekeken, winkelen geen optie is, zoek ik andere bezigheden, binnenshuis of in de tuin. Want Netflix is natuurlijk een fantastische uitvinding, maar voor mij toch iets voor de avonduren. Overdag tv kijken vind ik iets voor zieken, zwakken en hoogbejaarden.

Razende roel

Ik ben zeker niet de enige, die opeens als een razende roel tekeer gaat In huis en tuin. Gisteren begon het met het afschrobben van een paar tuinbanken, het weggooien van verdorde planten en het snoeien van dode takken. Toen ik daarna, helemaal tevreden over mezelf, een uurtje ging wandelen (ook in corona-tijden volg ik de bevelen van Erik Scherder over de noodzakelijke lichamelijke beweging braaf op) zag ik overal mensen bezig in hun tuin. Mannen met loeiende bladblazers, vrouwen met snoeischaartjes, bezems en groene kliko’s.

In de plaatselijke krant las ik hoe het onverwacht druk was bij de Gamma en de Karwei, niet met beroepsklussers, maar met gewone mannen en vrouwen, die zakken zand voor een nieuw aan te leggen zandbak kwamen halen. Of tegels om een tuinpaadje mee aan te leggen.

Poetsmarieke

Vanochtend was er bij mij dus dat dienblaadje dat nodig gepoetst moest worden. Mijn man dook de Silvo-poets op en ik ging aan de slag. Met royale hand smeerde ik het poetsmiddel erop. ‘Niet te dik’, zei ik tegen mezelf, de waarschuwing van wijlen mijn moeder indachtig. Maar het was al te laat. Dat krijg je als je zo nodig een poetsmarieke moet spelen.

Maar ik had succes van mijn werk. Na heel lang uitwrijven zag het blaadje eruit om zo mee naar ‘Tussen Kunst en Kitsch te stappen’. Morgen de oven maar eens schoonmaken en de douchekop ontkalken.

Als het coronavirus zich straks terugtrekt, zijn onze huizen schoner dan ooit en liggen alle tuinen er perfect bij.

Slecht nieuws voor hoveniers en werksters.

Foto: Pixabay/Klimkin

Ik ben zeker niet de enige, die opeens als een razende roel tekeer gaat In huis en tuin. Gisteren begon het met het afschrobben van een paar tuinbanken, het weggooien van verdorde planten en het snoeien van dode takken.