Vrije artsenkeuze

Even voorstellen: Désirée Hairwassers is als gezondheidswetenschapper opgeleid aan de Universiteit Maastricht en kreeg in 2007 zelf de diagnose borstkanker. Ze is belangenbehartiger voor borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker o.a. bij Borstkankervereniging Nederland en Oncogen. Daarnaast schrijft ze blogs voor het artsentijdschrift Medisch Contact.

Vrije artsenkeuze

Voor de meeste patiënten is een consult bij een arts of het ondergaan van een onderzoek of operatie geen dagelijkse bezigheid en gaat het gepaard met de nodige spanning.

Het contact met de arts in kwestie is essentieel. Een empathische, vriendelijke dokter kan veel zorgen en angsten wegnemen. Het vertrouwen dat een patiënt heeft in zijn behandelaar, beïnvloedt de verwachtingen ten aanzien van het onderzoek of de operatie.

Vertrouwen is vaak een gevoelskwestie. De mate waarin relatie en vertrouwen telt, verschilt. Zo zul je, als je op de eerste hulp belandt met een gebroken been, misschien minder zwaar tillen aan wie je helpt dan bij ingewikkelde, intieme of pijnlijke onderzoeken of operaties.

McDonalds

Regelmatig hoor ik van mijn medepatiënten in onze Facebook-groepen dat het voor hen niet mogelijk is om een eigen arts te kiezen. Zo was er een vrouw die wilde overstappen naar een andere huisarts. Ze kreeg te horen dat ze niet geaccepteerd werd, omdat de huisarts die ze wilde, bang was voor ruzie met haar vorige huisarts. Tegen een vrouw die vroeg welke plastisch chirurg haar borstreconstructie zou doen, werd gezegd dat elke arts goed was en dat ze niet kon kiezen ‘omdat het ziekenhuis geen McDonald’s is’.

Ze had geen mogelijkheden om bezwaar te maken, want ze lag al in haar operatiehemd.

Weer een andere vrouw kreeg een voorlichtingsgesprek voor een coloscopie met een verpleegkundige en maakte daarna kennis met de mdl-arts. Op de dag van het onderzoek stond er tot haar verbazing een arts die ze nog nooit eerder had gezien. Toen ze daar een opmerking over maakte, werd daar overheen gestapt. Ze had geen mogelijkheden om bezwaar te maken, want ze lag al in haar operatiehemd. Er was ook nog een vrouw, die zich voor haar preventieve borstamputatie en -reconstructie wilde oriënteren bij een tweede plastisch chirurg in een ander ziekenhuis, die een andere techniek beheerste. Haar huisarts weigerde echter een verwijzing te geven en zou zelf wel even met die eerste plastisch chirurg gaan bellen.

Vertrouwen

Ik begrijp best dat de logistiek van een ziekenhuis en de planning van de OK-ruimtes ingewikkeld is. Ik heb er begrip voor dat huisartsen soms bang zijn hun collega af te vallen. Ook snap ik dat artsen wel eens denken dat het qua vakbekwaamheid niet uitmaakt wie van de collega’s een operatie of onderzoek doet.

De vraag is echter: staat de patiënt hierbij centraal of is dat de logistiek, of de werkrelatie tussen artsen? Met een dergelijke opstelling wordt er namelijk voorbijgegaan aan iets essentieels in de zorg, namelijk het vertrouwen dat een patiënt moet kunnen hebben in een arts. Het zou voor élke patiënt mogelijk moeten zijn om de eigen arts te kunnen kiezen en erop te kunnen vertrouwen dat deze arts ook het onderzoek of de ingreep gaat doen.

Natuurlijk is het ziekenhuis geen McDonald’s en patiënten zijn ook geen hamburgers waarbij het niet uitmaakt wie ze omdraait.

Tegen een vrouw die vroeg welke plastisch chirurg haar borstreconstructie zou doen, werd gezegd dat elke arts goed was en dat ze niet kon kiezen ‘omdat het ziekenhuis geen McDonald’s is’.