Wat overblijft van de pandemie zijn de rokende resten van wat goed opgetuigd leek: een medische zorg in Nederland die floreerde.

Beeld: Pixabay

(Te)korten

Alles komt weer een beetje op gang in de Nederlandse ziekenhuizen. Mijn afspraak bij een specialist bleek weer mogelijk. De coronastorm lijkt te zijn gaan liggen en mooier weer zal helpen om onvermijdelijke nauwe, hoesterige contacten in bus en trein te verminderen.

Als zieke mensen nu ook – zonder lockdown – thuisblijven, dan valt de pandemie te overwinnen. De door de overheid opgelegde lockdown verving de door ons niet noodzakelijk geachte lockdown. Bij een gewone verkoudheid en griep gingen we immers gewoon door met ons buitenshuis verplaatsen.

Wat overblijft van de pandemie zijn de rokende resten van wat goed opgetuigd leek: een medische zorg in Nederland die floreerde. Wij hadden op één ding na alles in de hand, leek het. Dat ene ding was niet onbelangrijk: geld. Dat vloog de pan uit en elk kabinet heeft daar een plasje over gedaan. De huidige minister heeft daarover echter nog niet gesproken. Dat is logisch, want eerst moet er nog een achterstand worden ingehaald. Ik denk dat hij dat nu nog ongepast vindt.

Achterstand

Ongepast, omdat er eerst nog wel een achterstand moet worden ingehaald. Is inhalen echter wel zo eenvoudig mogelijk?

De tekorten aan hulpmiddelen zijn steeds meer een probleem. De afhankelijkheid van China en containertransport stonden vorig jaar al een maximale heropstart in de weg. De berichten over medicijntekorten kunnen de huidige opstart ook nog fors afremmen. Het grootste probleem zal pas de komende maanden blijken.

Is de inhaalslag wel te doen met zoveel zieken in de zorg na een corona-infectie? Percentages ziekteverzuim in de zorg van meer dan 15 procent zijn meerdere keren genoemd. Snel opleiden van nieuwe zorgmedewerkers is er ook niet bij, want sneller dan ‘over een paar jaar’ kan niet. En ook al willen we nieuwe verpleegkundigen opleiden, dan moeten die zich wel eerst aandienen. Werken in de zorg heeft sinds twee jaar een ander imago erbij gekregen: gevaarlijk en nog zwaarder dan gedacht.

Lichtpuntjes

Zijn er ook lichtpuntjes? Zeker. Vorige week startte ik als docent bij het Regionaal Opleidingscentrum (‘Roc Top’) in Amsterdam, met een les over ziekteleer aan een nieuwe groep studenten die doktersassistenten willen worden. Veelal zij-instromers vanuit bijvoorbeeld de toeristenindustrie. Elke cursus is weer even gemakkelijk opgevuld met genoeg studenten die wel in de zorg willen werken en dat met een baangarantie.

Maar het grootste lichtpunt is voor onze minister: de kosten van de zorg zullen afnemen, omdat er minder ‘geproduceerd’ kan worden door tekorten. Dat is dus nog een reden om niet nu al over de uit de pan rijzende zorgkosten te gaan beginnen. Ziektekostenverzekeraars hoor je ook niet klagen. Toch even een moment van cynisme: een dode verzekerde kost geen geld.

De tekorten aan hulpmiddelen zijn steeds meer een probleem.

* Over de columnist: Jan van der Borden was 31 jaar lang KNO-arts in het BovenIJ ziekenhuis in Amsterdam-Noord. Nu is hij ook eigenaar van Miocrates dat voor zorgprofessionals websites bouwt, zoals voor de Nederlandse KNO-vereniging waarvan hij erelid is. Op dit moment bouwt hij neus.nu uit tot hét platform voor de neus. Zijn hobby is onder meer de historie van de Nederlandse KNO-heelkunde blootleggen.

Lees ook van Jan van der Borden:

Meer Columns