Strepen en pijlen

Strepen en pijlen

Corona-plakpijlen op de vloer van de gangpaden in de supermarkt. Ze wijzen naar links en naar rechts. Of ze gaan het hoekje om… Duidelijker kan het niet.

Aanvankelijk ging het goed. De beperkte aantallen klanten die tot de winkels werden toegelaten hielden zich er keurig aan. Ze waren gedisciplineerd, schikten zich in het eenrichtingsverkeer tussen de schappen en stellingen door, berekenden de afstand tot de ander, en hielden ook even in als een ander binnen de veiligheidscirkel van anderhalve meter dreigde te komen.

Ze lapten zelf het winkelwagentje af met een desinfecterend middel of pakten keurig een door een supermarktmeisje ontsmet mandje aan, dat voor hen op ruime afstand was neergezet.

Bewust

Risico’s werden niet genomen. Het schrikbeeld was namelijk wekenlang op je buik in een ziekenhuisbed aan de beademing, als je het er al levend van zou afbrengen. Ruim 6.000 Nederlanders, ook dertigers, veertigers en vijftigers, zelfs een enkele twintiger, hebben het tot nu toe niet overleefd. Dat maakte indruk. Er was vrees om ziek te worden, en doodsangst bij velen. Nederland was zich enige tijd zeer bewust van de pandemie.

Maar de IC-bedden zijn voor het moment nu bijna leeg, de aanwas van nieuwe coronapatiënten is nihil, en de artsen en verpleegkundigen draaien – na helse weken en maanden – duimen – dénkt men.

Dus is de aandacht voor de crisis alweer verslapt, ‘de discipline van winkelklanten versloft’, las ik vanmorgen op Teletekst. Klanten houden zich niet langer aan de opgelegde 1,5 meter afstand en negeren ook steeds vaker de andere coronamaatregelen, blijkt uit een enquête door vakbond FNV onder winkelpersoneel. Bijna alle ondervraagde winkelwerknemers zeggen dat klanten weer te dichtbij komen en niet langer een mandje of winkelwagentje gebruiken. Ook laten mensen hun kroost rondrennen en alles aanraken. Personeel dat klanten hierop aanspreekt riskeert agressie. Of ze lopen dwars tegen de voorgeschreven looprichting in met een blik van ‘Niemand doet me wat, bovendien behoor ik niet tot de risicogroep.’

Terug bij af

Hoe dan ook, we zijn weer goeddeels terug bij af! Het besef dat er ook in Nederland een ernstige epidemie gaande is, als onderdeel van de wereldomspannende pandemie, is snel aan het vervagen. Immers, het openbare leven is weer op gang aan het komen, de scholen zijn weer open, de terrassen ook, de motor van de economie pruttelt weer, we mogen beperkt met vakantie… én de zon schijnt!

Wat wil je nog meer? ‘De epidemie is voorbij, sneller dan de deskundigen dachten’, hoor ik. ‘Het was uiteindelijk tóch een soort griep. En ach die tweede golf, we moeten het allemaal nog maar zien.’

Om dan te roepen dat dit gedrag ‘dom en onnadenkend is, achteloos zelfs’ wordt niet in dank afgenomen. En als gezeur en doemdenkerij bestempeld. Dan maar even proberen met een uitspraak in Het Parool van vandaag van viroloog professor Marion Koopmans van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam: ‘Het virus is nog niet uitgeraasd’. Maar ook deze expert maakt al geen indruk meer. ‘Die deskundigen roepen maar wat’, en soms klinkt daar meteen achteraan: ‘Ze zijn alleen maar bezig mensen bang te maken en hun eigen zakken te vullen.’

Wegvluchten

Het is vreemd hoe snel mensen vergeten. Willen vergeten, misschien wel tegen beter weten in. Hoe ze onwerkelijke argumenten en uitvluchten hanteren om alles wat hen onwelgevallig is weg te drukken. Het lijkt op wegvluchten van de werkelijkheid.

Want de realiteit is bitter en onheilspellend: ruim 7 miljoen (7.081.665) mensen op aarde zijn geïnfecteerd met het nieuwe coronavirus. Ruim 400.000 (405.002) zijn gestorven. Aldus de nieuwe cijfers van de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore.  Zo’n 3,5 miljoen mensen zijn genezen, 3,2 miljoen ziek – van wie 2 procent er ernstig aan toe is. En in Italië stijgen de cijfers weer…

En Het Parool, dat ik net lees, meldt: ‘In Oost-Europa en Centraal-Azië stijgt het aantal besmettingen, en afgelopen zondag zijn er meer besmettingen op één dag vastgesteld dan in de bijna zes maanden tijd waarin het virus heeft huis gehouden, aldus WHO-baas dr. Tedros.’

Nee, alle pijlen wijzen de verkeerde kant op: niet omlaag, maar wereldwijd loodrecht omhoog! En sommige gaan het hoekje om. Er is geen enkele aanleiding om te denken dat we er al zijn en dat de pandemie achter ons ligt. Dat is schijn, naar ik vrees – Sorry!

Nederland was zich enige tijd zeer bewust van de pandemie. Maar nu? We denken dat alles alweer achter de rug is.