Even voorstellen: Toosje Valkenburg (1967) is huisarts in De Bilt en hospice-arts/medisch directeur van het academisch hospice Demeter. Bovendien is zij actief in de huisartsen-actiegroep Het Roer Moet Om, die zich inzet om de inhoud van de zorg weer leidend te laten zijn.

Fotografie: Nout Steenkamp

Stop de teller!

‘Opnieuw geen ziekenhuisopnamen in de regio Utrecht’. Breaking news van het RIVM voor Utrecht en omgeving. Wat toch op zijn minst opmerkelijk is…

Hoe vaak hoor je eigenlijk hoeveel mensen zijn opgenomen in het ziekenhuis met griep, met vormen van kanker, of door een ongeluk daar terecht gekomen zijn? En, weten we dan wat de gebruikelijke cijfers zijn voor dergelijke diagnoses? Met andere woorden: wat schieten we op met deze informatie?

Geeft het ons rust als de getallen zakken? En, wat dan als ze weer gaan stijgen? Kunnen u of ik er dan iets mee?

Verdenkingen

De fase van bewustwording zijn we wel voorbij, we zitten nu in het stadium dat we het samenleven met het risico op corona als een normaal onderdeel zullen moeten gaan zien.

Mijn (groeps)huisartsenpraktijk in gezondheidscentrum De Bilt kent op dit moment vier corona-doden, de gemiddelde leeftijd is ver in de negentig, op een totaal van 9.000 patiënten. Er zijn 35 mensen positief getest. En er is een veelvoud aan verdenkingen, maar ja, die mochten steeds niet gekweekt worden.

Eén  mevrouw overleed vlak voor haar 100ste. Dat was vooral jammer voor haar familie die een enorm warm honderdste verjaarsfeest had georganiseerd. Zij zou daar ongetwijfeld van genoten hebben, maar trad de laatste jaren al heel kalm en wijs haar dood tegemoet. Daarentegen wilde een andere patiënt met een uitgezaaide vorm van longkanker helemaal niet dood, niet aan de kanker en niet aan de corona. Maar het leven laat zich niet dwingen.

Illusie

Elke dode heeft zijn eigen verhaal. En de corona-doden zitten vol verhalen, want vaak zijn ze al op hoge leeftijd. Net als altijd al, door welke ziekte ook, iedere stervende heeft een eigen verhaal.

De afnemende getallen leiden af van wat er werkelijk gaande is en geven de illusie van controle over het virus. Want het is moeilijker om met de angst om te gaan, de angst om een ziekte te krijgen en daaraan dood te gaan. En toch is dat precies wat we moeten leren.

Dodelijke infectieziekten zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de mensheid. Alleen zijn we dat de laatste 100 jaar aan het vergeten. Honderd jaar, een voetnoot in onze geschiedenis maar wel een mensenleven lang. Dus laten we stoppen met die meelopende teller van het RIVM. Foto: Pixabay

Geeft het ons rust als de getallen zakken? En, wat dan als ze weer gaan stijgen? Kunnen u of ik er dan iets mee?