Cisca Dresselhuys (1943, Leeuwarden) behoeft nauwelijks introductie: hoewel haar journalistieke loopbaan bij het dagblad Trouw begon, verwierf zij landelijke bekendheid als hoofdredactrice van het feministisch maandblad Opzij (1981-2008). In haar eerste pensioenjaren schreef zij onder meer het boek ‘Drukker dan ooit’ (2011), en maakt nu columns en interviews voor verschillende tijdschriften… en opnieuw Trouw.

De enigen, die écht getroffen zijn door die avondklok zijn inbrekers. Maar misschien kunnen die de kwalificatie ‘cruciaal beroep’. krijgen.

Illustratie: Pixabay/Public Domain Pictures 17904

Stop toch dat gezeur over de avondklok!

Ik snap niets van die opwinding over de avondklok, die er mogelijk aankomt. Hoe vreselijk is het om na achten, negenen of tienen thuis te moeten zitten, in deze koude winter, waarin alle cafés, restaurants, bioscopen, theaters, sportscholen, concertzalen, winkels en stadions gesloten zijn? Goed, je kunt niet langdurig bij anderen op bezoek, maar dat kan toch ook omtrent etenstijd of daarvóór?

De enigen, die écht getroffen zijn door die avondklok zijn inbrekers. Maar misschien kunnen die de kwalificatie ‘cruciaal beroep’ krijgen, waardoor ze kunnen doorwerken en zo niet, dan kunnen ze misschien in aanmerking komen voor een Tozo-uitkering, de Tijdelijke overbruggingsregeling voor zelfstandig ondernemers.

Vergelijking

En dan die idiote vergelijking met de Tweede Wereldoorlog, toen er een heel strenge avondklok gold, die niet gecontroleerd werd door een paar goeiige BOA’s, maar door vaak fanatieke politieagenten. Overtreders van deze regel kregen fikse straffen, die varieerden van een nacht op het politiebureau tot een boete van 150 gulden (tegenwoordig 1500 euro) of vier weken hechtenis.

Op straat was het na het ingaan van de avondklok echt pikkedonker, omdat de straatverlichting uitging en ook de verlichting in winkeletalages en buitenverlichting gedoofd moest worden.

Netflix

De mensen, die dit nog hebben meegemaakt, zijn inmiddels dik in de tachtig en hen hoor je niet zeuren over een mogelijke avondklok. Want thuis moeten zitten toen en nu scheelt nogal wat. Toen: vaak honger, kou, geen of haperende elektriciteit, geen kolen om de kachel te stoken, geen radio. En de verplichting om elk spoortje licht van binnen naar buiten tegen te houden door dikke verduisteringsgordijnen, op straffe van vier dagen afgesloten worden van de elektriciteit. Nu: volop warmte, eten in overvloed, ontspanning door tv en Netflix , thuisbezorgde maaltijden, boodschappen, boeken, onderbroeken, schoenen en warme truien.

In landen om ons heen, zoals België en Frankrijk, heeft men al langer zijn toevlucht genomen tot een avondklok in de strijd tegen de oplopende coronacijfers. Daar hoor je die vergelijkingen met de oorlog niet, terwijl toch ook daar in de oorlog de spertijd gold.

Pamflet

Heel bont maakte RTL Nieuws het onlangs, toen men op de site bij een bericht over de mogelijke invoering van een avondklok, een foto plaatste van de hoogste NSB-baas Anton Mussert en de rijkscommissaris van Nederland Arthur Seyss Inquart, die met geheven rechterarm het Nederlandse Legioen (soldaten die naar het Oostfront gingen om daar met de Duitsers tegen de Russen te vechten) inspecteren op het Haagse Binnenhof.  Een tweede foto bij het verhaal betreft een pamflet van de bekendmaking van de avondklok tijdens de oorlog.

Een akelig staaltje stemmingmakerij.

De mensen, die dit nog hebben meegemaakt, zijn inmiddels dik in de tachtig en hen hoor je niet zeuren over een mogelijke avondklok.