Peter R. de Vries, meer dan een misdaadverslaggever

Peter kan niet tegen onrecht, niet tegen situaties waarbij mensen buiten hun schuld in de knel komen, een naaste, een geliefde, een kind verliezen. En dat sterke sociale signaal werd door velen opgevangen.

Peter R. de Vries. Beeld Wikipedia 2017

Peter R. de Vries, meer dan een misdaadverslaggever

Peter de Vries, ik ken hem al sinds de jaren dat hij plotseling de ‘R’ van zijn tweede voornaam Rudolf toegevoegde. Die actie werd aanvankelijk wat gniffelend gadegeslagen vanaf de redactie van De Telegraaf, waar wij collega’s waren, en ook wat makkelijk afgedaan als ijdeltuiterij.

Onze vakgebieden lagen mijlenver uiteen. Hij stond toen al middenin de wereld van de misdaad, waar ik nooit over heb willen – eerlijker: heb dúrven – schrijven. Ik zocht (toen nog) als raadverslaggever op de stadsredactie liever de luwte van de Amsterdamse gemeenteraad op.

Criminele types

Peter was onverschrokken, dook vol in de ontvoering van biermagnaat Freddy Heineken en schreef er uiteindelijk met ondersteuning van collega’s op de redactie een boek over, een bestseller, dat later verfilmd werd. Ik gruwde bij de gedachte aan criminele types als Willem Holleeder en Cor van Hout, maar had daardoor ook ontzag voor Peter de Vries. Dat hij dat kón…

Toen al lag de misdaadjournalistiek regelmatig in de gevarenzone. Ik herinner me dat ik met een bos bloemen en een fles vruchtensap op ziekenbezoek ging bij een andere misdaadverslaggever, Cees Koring, ook De Telegraaf/Nieuws van de Dag. Het was de dag nadat Cees bij het opendoen van zijn voordeur aan de Amsterdamse Sloterkade als in een flits door  een ‘kleerkast’ in elkaar  geslagen was. Een waarschuwing uit de onderwereld.

Zwaar toegetakeld

Ook Cees Koring doorkruiste met zijn publicaties in de toen nog veruit grootste krant van het land regelmatig de belangen van de ‘georganiseerde misdaad’. Met twee dichtgeslagen blauwe ogen en bloeduitstortingen over zijn hele lichaam lag hij in zijn bed, omgeven door bloemen maar moeilijk pratend omdat ook zijn kaak ontwricht was. Cees was schokkend toegetakeld; hij leek niet meer op de Cees die ik kende van twee dagen eerder op de redactie. Bij het verlaten van zijn huis, uitgeleide gedaan door zijn vrouw, keek ik naar de inderhaast opnieuw gewitte muren en het plafond. De bloedvlekken schemerden er nog doorheen.

Advocaat Gerard Spong zei dinsdagavond in een reactie op de aanslag op Peter R. de Vries dat het hem niet verbaasde dat dit was gebeurd. Dat klinkt wat cru en bijna ongevoelig, zoals Spong soms wat ongepast uit de hoek kan komen; maar hij heeft gelijk. Ook ik had dat beeld van een mogelijke aanslag op Peter R. al jaren voortdurend in mijn achterhoofd, elke keer als ik hem op televisie zag langskomen bij RTL Boulevard. Die onveilige, voor iedere kwaadwillende makkelijk te traceren studio in hartje Amsterdam… ik heb die locatie nooit begrepen. Zeker niet met vaste gasten als Peter de Vries en John van den Heuvel. En ik dacht daarbij: ‘Het gebeurt op een moment dat je het niet (meer) verwacht’.

Ik hield dan ook regelmatig m’n hart vast als De Vries in zijn oprechte rechtlijnigheid op tenen trapte en belangen van louche derden schond.

Onrecht

Peter de Vries, ik kijk al jaren tegen hem op, is oneindig meer dan een misdaadverslaggever: hij kan niet tegen onrecht, niet tegen situaties waarbij mensen buiten hun schuld in de knel komen, een naaste, een geliefde, een kind verliezen. En dat sterke sociale signaal werd door velen opgevangen. Regelmatig kreeg ik telefoontjes van mensen die het slachtoffer waren van een medische fout, ze meldden zich bij Peter en werden door hem naar mij gestuurd. In de jaren dat ik bij De Telegraaf werkte, maar ook daarna.

Fatale fouten bij een bevalling met de dood van het kind tot gevolg. Ouders die hun tienerzoon verloren door onachtzaam medisch handelen van een borstklopperig academisch ziekenhuis. Peter R. de Vries stuurde dergelijke  slachtoffers – met aanbeveling – naar mij toe. ‘Van vakman naar vakman.’ Daarna ontstond tussen hem en mij opnieuw plezierig telefonisch of e-mailcontact.

Peter, dit is het heetste vuur waarvoor je ooit hebt gestaan… maar word alsjeblieft beter!

Twitterbericht van de zoon van Peter R. de Vries, namens de familie.