‘Ook contant geld ontsmetten we met alcoholspray’

De 'intelligente lockdown' is na maanden vrijwel voorbij. Nederland wacht met gepaste spanning op wat er gaat gebeuren: komt er een tweede infectiegolf, zoals veel deskundigen voorspellen, of is het coronavirus zodanig onder controle dat het met een sisser afloopt? In de afgelopen maanden maakten twee journalisten, Cisca Dresselhuys en Emely Nobis, deze bijzondere serie 'CoronaBurgers'. Vandaag de (voorlopig) laatste aflevering. Zij wachten nu op hoe 'Het Nieuwe Normaal' eruit gaat zien...

Piet Kroon (58) is eigenaar van ‘Snackcenter Kroon’ in Almere-Muziekwijk. Zijn zaak heeft de coronacrisis prima doorstaan dankzij snel optreden. ‘Toen we op zondag 15 maart van de een op de andere minuut moesten sluiten, zijn we meteen aan de slag gegaan. Denken en handelen. We zijn met z’n allen om de tafel gaan zitten en hebben besloten: we zetten de schouders eronder, we gaan door’.

Piet en Ringo Kroon: ‘Ook contant geld ontsmetten we met alcoholspray’

Hoe was de situatie voor de lockdown?

‘We hebben al 28 jaar een goed draaiende cafetaria in Almere. Ik zit al vanaf m’n achttiende in de horeca, ook nog even op Schiphol, maar daar lag m’n hart niet. Daar was het meer ‘Wie ken je, dan wie ben je?’, daar houd ik helemaal niet van. Dus toen we in 1992 de mogelijkheid kregen in deze nieuwe wijk een snackbar te beginnen, hebben mijn vrouw en ik die kans met beide handen aangegrepen, ik was 30, Petra 26. De gemeente heeft ons goed geholpen door in deze wijk maar twee eetgelegenheden toe te staan, daardoor kun je allebei een goed bestaan opbouwen.’

‘Toen wij begonnen woonden hier nog geen duizend mensen, dat zijn er nu zo’n 11 à 12.000. Eerst verkochten we vooral traditionele snacks: frites, kroketten en frikandellen. Daar is inmiddels heel veel bijgekomen, je groeit met je tijd en met de bewoners mee, dus hebben we nu een gezonde lijn, met veel salades, een serie halal snacks, vegetarische en veganistische producten en tenslotte de glutenvrije snacks, waarvoor we aparte snijplanken, messen en zelfs een speciale friteuse hebben. Ik ben een ondernemer pur sang, een echte autodidact, heb mezelf alles geleerd. In onze zaak kunnen klanten eten afhalen, ze kunnen er ook zitten, binnen 18 mensen, op het terras 24.’

Hoe ziet het leven er nu uit?

‘Ik zei al, dat we die bewuste zondagavond onmiddellijk aan de slag zijn gegaan. Mijn oudste zoon Ringo, bedrijfsleider in de zaak, is digitaal heel handig, hij maakte een paar app’s, waarmee klanten telefonisch konden bestellen en betalen. Ook hingen we de volgende dag een groot spandoek op met de tekst ‘Wij bezorgen’. Normaal doen we dat niet, nu dus wél. Met de fiets en de auto naar de klanten toe. Mijn zoon heeft alles op Facebook en Instagram gezet.

Snackbar-eigenaar Piet Kroon: Mondkapjes droegen we niet, daar maak je de mensen, volgens mij, alleen maar bang mee, wij hielden gewoon afstand.

Toen we hoorden dat er wel eten afgehaald mocht worden, heeft een vriend, die in de staalbouw zit, pijlsnel twee toonbanken gemaakt, die we voor onze twee deuren hebben gezet, plexiglas ervoor, daar konden mensen hun bestellingen ophalen. Als ze dat toch nog te eng vonden, konden ze op het parkeerterrein in hun auto blijven zitten, waar wij de snacks afleverden. Het pinapparaat werd na gebruik elke keer ontsmet, ook contant geld ontsmetten we met een alcoholspray. Mondkapjes droegen we niet, daar maak je de mensen, volgens mij, alleen maar bang mee, wij hielden gewoon afstand. Alles bij elkaar heeft het ervoor gezorgd dat onze omzet niet gedaald is, integendeel, wij hebben prima gedraaid.’

Nu mag de zaak weer open, hoe gaat het nu?

‘Wij werken nog steeds op de manier zoals we de afgelopen maanden hebben gedaan. Dus zaak en terras nog dicht. Dat houden we vol totdat er een vaccin of een goedwerkend medicijn is. Ik ben absoluut geen bangerik, maar wel een voorzichtig mens. Het heeft er ook mee te maken, dat ik geen politie-agentje wil spelen voor m’n klanten, niet moeten vragen of ze hoesten en al helemaal niet opletten of ze wel anderhalve meter van elkaar zitten. Nee zeg, mij niet gezien’.

Hoe staat u er nu financieel voor?

‘Zoals ik al zei, prima, dankzij onze snelle switch naar een andere manier van werken. We draaiden dagen van 100%, even goed als vóór de crisis, maar ook dagen van 110 of 120 procent, dus beter dan normaal. Behalve mijn zoon en ik, die allebei fulltime in de zaak staan, hebben we nog zes parttimers. Als het heel druk is springen mijn vrouw en jongste zoon Randy ook nog bij. Onze parttimers zijn vrijwel allemaal studenten, die we gelukkig aan het werk hebben kunnen houden, voor hun normale salaris. Mijn zoon Ringo heeft z’n privé-rekening helemaal leeg gemaakt, alle betalingen lopen nu via die rekening, waarvan hij de opbrengst steeds keurig overmaakt naar mijn rekening.’

Heeft u, toch meer thuis dan normaal, daar nog iets extra’s gedaan?

‘Het was wel even wennen voor mijn vrouw en mij, dat ik meer thuis was. Wij hebben allebei ons eigen leven, zij thuis, ik in de zaak. Ik heb nooit iets in het huishouden gedaan, dat doe ik nu ook niet, ik maak het niet mooier dan het is. Ik ben de man van de zaak, de klussen en de tuin, niet van de stofzuiger’.

Wat mist u het meest?

‘Het eerste wat ik doe als alles weer normaal is? Bijpraten met m’n klanten, dat mis ik het allermeest. Mensen vertellen mij van alles, over ziekte, ruzie, succes, mislukking, overlijden, geboorte en huwelijk. Mooie dingen en verdrietige dingen. Dat maakt mijn werk zo mooi’.