Al wekenlang zijn we thuis. Onze wereld is verkleind tot de woonkamer of de werkkamer. Daar werken we nu en wachten de komst af van het verlossende vaccin. En voor de rest? Wat doet de CoronaBurger met zijn overmaat aan tijd? Op Meer over Medisch laten we haar en hem aan het woord, in persoonlijke vertellingen uit de 1.5-metersamenleving.
Frits Roest (63), uitgever, koorzanger en enthousiast tuinier en klusser. Nu hij niet kan reizen en zingen, heeft hij in een paar dagen tijd een kas en een pergola gebouwd in z’n tuin.
Wat is uw dagelijkse werk?
‘Uitgever van het Oostenrijk Magazine, een helemaal op Oostenrijk gericht blad, dat vijf maal per jaar uitkomt. Ik maak dat samen met m’n vrouw, die journaliste is, zij schrijft, ik doe vooral de zakelijke kant, verkoop advertenties en regel onze reportagereizen. Eigenlijk zouden we nu in Wenen en omgeving moeten zitten voor een serie verhalen, maar onze echte grote reportagereizen maken we in juni en september. Buiten het hoogseizoen, waardoor de eigenaars van hotels, bedrijven en allerlei bezienswaardigheden alle tijd voor ons hebben. In totaal zijn we dan zes weken in Oostenrijk, waar we verschillende steden en provincies bezoeken voor zo’n 12 à 13 reportages, al met al 60 tot 70 procent van onze kopij voor de nummers in 2021. We werken eigenlijk altijd een jaar vooruit. Dat betekent dat we op het ogenblik nog wel even voort kunnen’.
Hoe zien uw werkdagen er nu uit?
‘Onze dagen zien er op zichzelf niet veel anders uit dan normaal, we werken altijd al thuis en onze dagelijkse wandeling gaat ook gewoon door, maar de boodschappen doe ik nu wel in m’n eentje. Nu we niet op reis kunnen, werk ik vooral aan onze website, wat betekent dat ik al onze verhalen uit eerdere nummers actualiseer en op internet zet. Ook zijn we van plan vanaf januari 2021 een Duitse site te maken, waarvoor al onze verhalen vertaald moeten worden.
Ik ben een klusser van het slag: Als een ander het kan, moet ik het ook kunnen.
Ik doe dat zelf, ik heb namelijk twaalf jaar in Wenen gewoond, dus mijn Duits is best goed, maar een échte professional, een leraar Duits, kijkt het nog een keer goed na, voordat het geplaatst wordt. Verder werk ik elke dag wel een uurtje in onze moestuin, waar ik net een pergola heb gebouwd, waar druiven overheen gaan groeien. Ik ben een klusser van het slag: ‘Als een ander het kan, moet ik het ook kunnen’. Goed, het zal mij wat meer tijd kosten dan een echte timmerman of tuinman, maar het lukt me uiteindelijk wel.’
Heeft de coronacrisis financiële gevolgen voor uw werk?
‘Nog niet. Zo lang de adverteerders zich niet terugtrekken, en dat doen ze gelukkig niet, kunnen we het dit jaar wel uitzingen. Het is trouwens opvallend dat de losse verkoop op dit ogenblik groeit. Mensen zoeken klaarblijkelijk iets om te lezen over het vakantieland, waar ze nu niet heen kunnen’.
Behalve uitgever bent u een enthousiast amateur-zanger
‘Ja, al vanaf m’n achtste, toen ik als sopraan in een jongenskoor de Matthäus Passion mocht meezingen. Het is dit jaar voor het eerst in twintig jaar dat ik dit prachtige werk niet kan zingen, dat voelt heel erg leeg. Ik ben niet religieus, integendeel, maar de Matthäus is een van de meest fantastische muziekwerken die ik ken. Ik heb hem zo’n 70 tot 80 keer gezongen, inmiddels al heel lang als bas, de sopraantijd ligt ver achter me. Dit jaar zouden we in de Westerkerk in Amsterdam optreden, een heel mooie locatie.
Met Pasen heb ik niet naar een uitvoering van de Matthäus op cd of de radio geluisterd, dan mis ik het zelf optreden nog veel meer.
De Matthäus verveelt nooit, wordt nooit saai. Integendeel, elke keer ontdek ik weer iets nieuws en: hoe beter je hem kent, hoe mooier hij wordt. Nee, ik heb met Pasen niet naar een uitvoering op cd of de radio geluisterd, dan mis ik het zelf optreden nog veel meer. Ik zing in twee koren, het Vocaal Ensemble Fioretto en de Nederlandse Händelverenging. Met dit laatste koor zouden we dezer dagen het Requiem van Fauré zingen. Gaat ook niet door. Dat voelt heel raar, zingen is een belangrijk onderdeel van m’n leven. Nu liggen de repetities in de zomer altijd wel een tijdje stil, maar eind augustus beginnen we toch meestal weer. Ik hoop heel erg, dat het dit jaar ook zo is, maar ik heb er sterke twijfels over’.
Wat is het eerste dat u doet als de lockdown voorbij is?
‘Afspreken met vrienden en daarna op reis. Naar Oostenrijk.’
