‘Ik wil graag zo rustig blijven als tijdens de lockdown’

KATINKA POLDERMAN (39) is cabaretière en schrijfster. Haar laatste show stopte begin februari en omdat ze deze zomer bevalt van haar tweede kind, had ze haar agenda al leeg gehouden. Toch gooide corona roet in het eten, omdat ze niet echt toekwam aan het schrijven van een boek. 

‘Ik wil graag zo rustig blijven als tijdens de lockdown’

Hoe ziet uw normale leven eruit?

‘Eigenlijk leid ik twee levens: ik treed drie avonden per week op in het theater, zit tweemaal per maand in het cabaretteam van het radioprogramma ‘Spijkers met koppen” en treed, op verzoek, op bij jubilea en andere evenementen, alles op donderdag, vrijdag en zaterdag. De rest van de week ben ik thuis, schrijf en zorg voor mijn zoontje van vier. Voor de Volkskrant schrijf ik regelmatig boekenstukjes, recensies is een groot woord, het is meer in de trant van “Wat vindt Katinka een leuk boek”? Ik denk wel eens dat ik de boeken opgestuurd krijgt, die anders op een grote stapel zouden belanden. Mijn man, die zelfstandig timmerman is, werkt op maandag, dinsdag en woensdag. Normaal zou ik in deze tijd van het jaar bezig zijn met previews in de theaters en wat schnabbeldingetjes. Maar omdat ik in augustus een tweede kind krijg, had ik al een lange rustpauze ingelast, waarin ik een boek wilde schrijven en mijn man fulltime zou werken. Je zou kunnen zeggen dat de corona op een heel geschikt ogenblik in mijn leven kwam, namelijk in de tijd die ik toch al had vrijgehouden vanwege zwangerschap en bevalling.’

Hoe zien uw werkdagen er nu uit?

‘Omdat ons zoontje Bram niet meer naar school kon, zorgde ik deze maanden vooral voor hem. Hij zat, als vierjarige, net een maand op school ,waar hij het heerlijk vond, toen de coronacrisis uitbrak en de school sloot. Ik ben veel bezig geweest met thuisonderwijs, dat in zijn geval nog niet zoveel voorstelt, omdat hij nog niet leerplichtig is. Hij zat net in de periode dat hij cijfers moet leren, dat hebben we dus geoefend, daarnaast leerde ik hem ook al  wat lezen en verder was het tekenen en knutselen, elke dag drie werkjes van zo’n kwartier per stuk. Ook speelden we veel met Lego en Playmobil, maar vaak lag hij ook lekker met de Ipad op de bank naar Buurman & Buurman en de vlogs van de familie Bellinga te kijken. Aan die laatste is hij helemaal verslingerd geraakt. Sinds vorige week gaat hij weer naar school.’

Als alles goed gaat in de wereld en met mijn bevalling sta ik in september 2021 weer in het theater

‘Ik had me voorgenomen in de tijd tussen februari en augustus aan m’n nieuwe boek met verhalen te werken, maar dat is er niet van gekomen. Wél heb ik een klein boekje ‘Adempauze’ geschreven in de serie ‘Kakkerlakjes’. Ik doe nog niks aan een nieuw theaterprogramma, niet omdat ik in m’n werk de actualiteit op de voet volg, maar je wilt toch weten welke kant het opgaat met de wereld. Het thema voor m’n nieuwe programma zou zijn: vrouw-zijn, feminisme en het gegeven dat je een zeikerd wordt gevonden als je je daarmee bezighoudt. Ook wilde ik het hebben over onze neiging om zaken uit het verleden te beoordelen met onze ogen en oordelen van nu. Om me nu toch de gelegenheid te geven om te schrijven, gaan mijn man en Bram regelmatig naar de Efteling, maar twintig minuten rijden bij ons vandaan en Bram vindt het er fantastisch. Als alles goed gaat in de wereld en met mijn bevalling sta ik in september 2021 weer in het theater.’

Ik heb zitten rekenen, ik ben nu mijn pensioen aan het opeten

Wat betekent de coronacrisis financieel voor u?

‘Op korte termijn merken wij er niet zoveel van omdat we dus al hadden ingecalculeerd dat ik niet en mijn man méér zou werken. In zijn branche, de bouw, voel je een crisis meestal pas later, terwijl dat in de mijne – het theater – onmiddellijk is. Hij is nu vier dagen per week volop aan het werk. Wij hebben geen hoge hypotheek of zoiets, dus wij redden het de komende tijd wel. Ik ben banger voor de lange termijn. Stel dat de kleine theaters, die minimaal de helft van mijn speellijst uitmaken, omvallen, dan wordt het akelig. Aan de overheid twijfel ik heel erg, als het gaat om de steun aan cultuur en helemaal aan de steun aan kleine theaters. Ik heb zitten rekenen, ik ben nu mijn pensioen aan het opeten.’

Het eerste dat u gaat doen als alles weer normaal is…?

‘Ik verlang heel erg naar de zorgeloosheid, die we hadden voor de corona, de zorgeloosheid in de omgang met elkaar. Verder vond ik deze tijd wel fijn, er mocht weinig, dus er hoefde ook weinig, daar werd ik heel rustig van. De ruis was weg uit het leven. Zodra er weer méér mocht, kwam die ruis, die rusteloosheid terug. We moesten weer van alles, naar de winkels, naar de Efteling, naar Centerparcs, noem het allemaal maar op. Ik ga dus op zoek naar de rust die ik had tijdens de lockdown. En verder wil ik heel snel naar m’n oma in Zeeland’.

Tekst: Cisca Dresselhuys – Foto: Krijn van Noordwijk