Gipsplaat-knabbelaars & andere vreemde snuivers…

Zag ik dat nou echt? Een paar tafeltjes verderop in het bedrijfsrestaurant waar ik vroeger nog weleens kwam voor een glas karnemelk en twee boterhammen, soms een kroket, meende ik een oudere collega tijdens de lunch zijn papieren servetje te zien opeten.

Nu werkte ik bij een krantenbedrijf dat toen nog geheel van papier leefde, dus ik dacht dat ik het me verbeeldde, want dit was eigenlijk te bizar om waar te zijn.

Maar het was geen inbeelding, hij deed het écht… En dat te midden van een vast tafelgroepje redactieleden, dat het tafereel zonder blikken of blozen gadesloeg. De redacteur bleek dat namelijk altíjd tijdens de lunch te doen. Het was gewoon geworden.

Bovendien besprenkelde hij de tissue met wat druppeltjes Maggie-aroma, de zeer zoute smaakversterker in het bruine flesje met het geelrode etiket, zoog het bruine vocht eerst uit het papier of streek het langs zijn tandvlees, zoals daar een cocaïnelijntje wordt ingewreven, en smikkelde de doorweekte servet dan vervolgens stukje voor stukje naar binnen.

Sommige mensen houden er rare gewoonten op na, vond en vind ik nog altijd.

Aarde eten is als een moddermasker voor onze maag.

Toch viel deze papiervreterij in de krantenkantine eigenlijk nog wel mee. Het kan extremer, waarbij de vreemdste dingen worden gegeten: aarde, zand en (gebakken) klei. Daar zijn zelfs mensen aan verslaafd. Deze in mijn ogen extreme eetgewoonten blijken echter toch niet ongewoon en soms zelfs cultureel bepaald. De vroegste beschrijvingen van ‘bodem eten’ dateren al uit de tijd van het Romeinse rijk.

‘Geofagie’, zoals het wordt genoemd, komt voornamelijk voor in arme, warme landen, en zou zelfs goed zijn voor de gezondheid. ,,Aarde kan de maag kalmeren en het menselijk lichaam beschermen tegen allerlei bacteriën en virussen”, meldt het blad Scientas, in een editie van alweer acht jaar geleden. ,,De klei bindt zich aan allerlei schadelijke factoren, zoals microben, ziekteverwekkers en virussen,” legde onderzoeker Sera Young van de Cornell Universiteit in Ithaca, New York, uit. ,,Het is een soort moddermasker voor onze maag.”

Als je je eenmaal in vreemde eetgewoonten c.q. rare verslavingen verdiept, kom je de vreemdste dingen tegen: mensen die deodorant eten en niet zónder zeggen te kunnen omdat ze anders hoofdpijn krijgen; plakbandeters en lijm- en solutiesnuivers (tijdens het plakken van een fietsband); kattenvoerkauwers en glassplinterslikkers.

Maar ook mensen die dol zijn op het knabbelen aan een lekkere gipsplaat, hun tanden zetten in de lederen kussens van het bankstel thuis en daarvan stukjes doorslikken… En dan zijn er ook de benzinedrinkers en toiletpapier-eters (maar die vallen eigenlijk in dezelfde categorie als die rare snuiter van een ex-collega van me).

Of wat te denken van mensen die een koffieklysma nemen? Ter bevordering van de stoelgang…

Blauwe nagellak smaakt het lekkerst…

Maar ene Bertha van 23 jaar, als ik de beschrijving mag geloven, maakt het letterlijk wel erg bont van binnen. De Amerikaanse drinkt alle kleuren nagellak, soms wel tot vijf flesjes per dag. Kanniegoedzijn, zeker gezien de chemische bestanddelen en oplosmiddelen die erin zitten. Bertha zou blauwe nagellak het lekkerst te vinden smaken. En de glitterlak, die knarst zo heerlijk weg.

Hoe ik op al deze verslavende rariteiten kom, die stuk voor stuk een ‘wetenschappelijke naam’ hebben?

Welnu, na het verslavende en hersenbeschadigende misbruik van lachgas, een anestheticum dat al heel lang bij operaties werd ingezet, maar nu zelfs als partydrug op straat te koop was (en is), blijkt er een nieuwe rage onder jongeren:

Vernevelde wodka en andere sterke dranken inhaleren uit een feestballon. Het vrolijke discotheekvolk ademt nu weer een mist aan alcoholdruppeltjes in via de neus en wordt zo razendsnel dronken…

In Engeland waar deze  nieuwste trend nu al de eerste slachtoffers maakt, heeft Andrew Misell, directeur van ‘Alcohol Change’ (een initiatief dat zich druk maakt om fysieke en mentale schade door alcohol), al van zich doen spreken in de Britse media, zoals in The Mirror. ,,Alcohol die je longen binnendringt, gaat rechtstreeks je bloedbaan in, waardoor je heel snel heel dronken kunt worden, en allerlei risico’s loopt – zoals een alcoholvergiftiging.”

Er lopen vreemde snuiters en snuivers op deze aarden bol rond.

Ik hou het maar bij een bruine boterham met kaas. Oké, toegegeven: soms ook een gehaktbal…!