Een prik met hindernissen

Cisca Dresselhuys (1943, Leeuwarden) behoeft nauwelijks introductie: hoewel haar journalistieke loopbaan bij het dagblad Trouw begon, verwierf zij landelijke bekendheid als hoofdredactrice van het feministisch maandblad Opzij (1981-2008). In haar eerste pensioenjaren schreef zij onder meer het boek ‘Drukker dan ooit’ (2011), en maakt nu columns en interviews voor verschillende tijdschriften…

Beeld: Pixabay

Een prik met hindernissen

Zo soepel en prettig als de eerste coronaprik verliep, zo chaotisch en vervelend was de tweede keer. De omstandigheden werkten niet mee, het regende keihard, de parkeerplaats was vol, waardoor we in een belendende garage moesten parkeren en een heel eind door de regen moesten lopen. Bovendien was er een computerstoring, waardoor er een lange wachtrij was. En tenslotte… was er mijn man.

Die werd recalcitrant, toen een GGD-hulpje een oude man met een rollator sommeerde buiten in de regen op zijn vrouw te wachten. De vrouw moest geprikt worden, hij niet, maar zij was, net als hij, slecht ter been, dus hij wilde haar na de prik graag opvangen. ‘Als u niet geprikt hoeft te worden, moet u buiten wachten’, blafte het meisje.

Kamp

Zoiets kan mijn man niet hebben. ‘Is er nergens in dit enorme gebouw een plekje waar deze meneer kan wachten?’, bemoeide hij zich ermee. Ik hield m’n adem in, want ik ken hem. De GGD-ster antwoordde dat het hier protocol betrof en dat meneer echt naar buiten moest. ‘Hoezo protocol?’, zei mijn man, ‘kunt u zelf niet nadenken? Waar een wil is, is een weg’. Maar de regeldame was niet te vermurwen. De oude man stak zijn duim op tegen m’n man en schuifelde gehoorzaam de stromende regen in. Mijn man mompelde, gelukkig vrijwel onhoorbaar,‘ U zou een goede kampbewaakster geweest zijn’.

Venijn

Toen wij eindelijk aan de beurt waren, maakte de vaccinatie-mevrouw veel goed. Zij prikte snel en pijnloos. Toen ik haar daarvoor een compliment maakte en zei dat hier veel vakmanschap achter zat, zei ze: ‘En venijn. Lekker een dagje prikken houdt mijn huwelijk goed’, waarop we moesten lachen.

Helaas kon onze vaccinatie-verklaring niet worden geprint, vanwege de naweeën van de computerstoring, ‘Die wordt u nagestuurd, maar wel alvast gefeliciteerd’, was de boodschap.

Sirene

Na het verplichte kwartiertje wachten of we niet getroffen zouden worden door een dodelijke allergische reactie, gingen we naar buiten. Opeens loeide er een sirene. ‘Brandalarm in de garage’, was de verklaring. Daar stonden we weer in de regen.

Eindelijk in de auto op weg naar huis, luisterden we naar het NOS-journaal. ‘In een verpleeghuis in Gelderland zijn twaalf van de 29 bewoners positief getest, terwijl ze veertien dagen geleden de tweede coronavaccinatie hadden gehad. De besmette bejaarden moeten in isolatie in hun kamer blijven en mogen nog maar één bezoeker in zwaar beschermende kleding ontvangen’.

Dat kon er nog wel bij.