Je neemt in zo’n baan als minister van Volksgezondheid toch een flink risico. Je probeert virusveiligheid te brengen voor de bevolking, maar zelf ben je je leven soms niet zeker.
Foto: MLDS
De stoere wittebroodsweken van Ernst Kuipers
Dat iemand ‘ja’ zegt tegen het ministerschap van Volksgezondheid is, zeker in een tijd als deze, beslist stoer te noemen. Je bent immers omringd door hordes boze, agressieve en labiele mensen, die tégen alles zijn en meer verstand menen te hebben van corona dan de meest vooraanstaande deskundige.
Je neemt in zo’n baan bovendien een flink risico. Je probeert virusveiligheid te brengen voor de bevolking, maar zelf ben je je leven soms niet zeker. Zeker in het Nederland van nu, althans hoe het land geworden is.
Boegbeelden
De vraag is dan ook: hoe lang het wittebroodswekengevoel van Ernst Kuipers in de nieuwe regering zal duren? De Rotterdamse ziekenhuisbestuurder met hoegenaamd geen (partij)politieke ervaring, geroepen tot het ambt van minister van Volksgezondheid, zal een tijdje één van de verfrissende boegbeelden zijn van het nieuwe kabinet Rutte IV.
O zeker, de van origine maag-darm-leverarts (Meppel, 1959), aanstuurder van het landelijke bevolkingsonderzoek naar darmkanker, bestuursvoorzitter van het Erasmus Medisch Centrum (sinds 2013), afdelingshoofd MDL en Inwendige Geneeskunde (vanaf 2006), voorzitter van het Landelijk Netwerk Acute Zorg én lid van het Outbreak Management Team (OMT), barst van de ervaring en communiceert vriendelijk maar beheerst.
Energieke doch kalme man, goede blik in de ogen. Duidelijke mening ook; hij zal tegenstanders van vaccinatie niet naar de mond praten. Net als Hugo de Jonge dat ook niet deed.
Weemoed
Maar daarna? Zal Kuipers van zijn nieuwe ambt kunnen genieten? Of zullen er momenten zijn dat hij met weemoed terugdenkt aan de enerverende maar redelijk ontspannen jaren in ‘zijn’ ziekenhuis, waar hij acht jaar de baas was. Ik ben ervan overtuigd.
Want ongetwijfeld zullen al snel de verwijten, beschimpingen en bedreigingen die Hugo de Jonge en zijn gezin in de afgelopen twee corona-jaren troffen, nu gaan in de richting van deze nieuwbakken politicus. Niet dat Kuipers daarmee geen ervaring heeft; ook hij werd immers als een van de zegslieden van het coronabeleid in Nederland ernstig bedreigd door internet-onverlaten.
Samen met het stralende zondagskind van de wetenschappelijke wereld, Robbert Dijkgraaf op Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen (OCW), zal prof. Dr. Ernst Kuipers het ongetwijfeld goed doen als niet-voorzien D66-boegbeeld. Dat wil zeggen: als hij niet verstrikt raakt in de georganiseerde onwil, waar ook de keihard werkende maar almaar gefrustreerder ogende Hugo de Jonge steeds meer in vastliep.
Kinderhartcentra
Hem moest men niet, het werd op het laatst zelfs persoonlijk… En Ernst Kuipers? De komende weken en maanden zullen leren of hij – met een beetje geluk van de omstandigheden – wel steun krijgt voor de epidemische regels en hun maatschappelijke gevolgen. Ik vrees het ergste.
PS: En van belang is ook of Kuipers een oplossing weet die recht doet aan het protest van bijna 300.000 Nederlanders die per petitie tegen het voornemen zijn om de kinderhartchirurgische centra uit Groningen en Amsterdam weg te halen en te verplaatsen naar het UMC Utrecht en Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Als topman van dit laatstgenoemde academische ziekenhuis heeft Ernst Kuipers lang en flink gelobbyd om de kinderhartchirurgie voor zijn ziekenhuis in de wacht te slepen. Dat dit besluit “genomen zou zijn door zijn voorganger” zou dan een te makkelijk ministerieel antwoord zijn…
Zal Ernst Kuipers verstrikt raken in de georganiseerde onwil, waar ook de keihard werkende maar almaar gefrustreerder ogende Hugo de Jonge steeds meer in vastliep.
Meer Uit 't hart gegrepen
De mallemolen van Omikron
Een virusgolf is geen machine met een uit-knop
Hoezo, eigenwijs volkje?
De coronawaarheid, een kleine revolte tegen de wetenschap