De laatste loodjes…

Theo van Dijk (1957, Haarlem) heeft ruim 30 jaar ervaring in communicatie, PR en journalistiek. Momenteel is hij via zijn bureau Mediagenique PR & Communicatie werkzaam voor verschillende opdrachtgevers in de zorg. Begonnen als economisch journalist bij De Telegraaf is hij vervolgens in het bedrijfsleven gaan werken: eerst als perswoordvoerder op het hoofdkantoor van ABN AMRO in Amsterdam, later als PR- en communicatiemanager bij farmaceutisch bedrijf MSD. Theo van Dijk is vooral gespecialiseerd in mediarelaties. Hij geeft mediatrainingen en vertelt hoe je ‘mediageniek’ wordt.

Ja, áls… we allemaal gevaccineerd zijn, zal er weer veel meer mogelijk zijn.

De laatste loodjes wegen écht ’t zwaarst

Spreekwoorden hebben altijd een kern van waarheid in zich. Hoe oud ze ook zijn, vaak blijken ze ook nu nog verrassend actueel. Dit geldt zeker in deze coronatijd voor het spreekwoord ‘De laatste loodjes wegen het zwaarst’.

We hebben al een heftig jaar achter de rug als gevolg van COVID-19. Angst voor besmettingen, nabije sterftegevallen, tal van beperkingen in onze bewegingsruimte, werkeloosheid, psychologische problemen. Iedereen kan zijn persoonlijke ervaringen opnoemen. We zijn er klaar mee. We willen weer meer vrienden en familie ontmoeten, op reis gaan, naar restaurants en cafés, naar bioscopen en theaters.

Ziekenhuizen

Maar dat kan niet, houden regering en virologen ons telkens voor, want de besmettingen lopen op en de ziekenhuizen dreigen daardoor weer vol te lopen. Kortom, we moeten het nog maar even volhouden tot we allemaal gevaccineerd zijn.

Dit was ‘bottom line’ ook de boodschap die premier Rutte ons met een somber gezicht dinsdag op de persconferentie meedeelde. Wordt er dan helemaal geen perspectief geboden, zoals telkens wordt gemord? Alleen de avondklok een uurtje later? De laatste loodjes wegen ons zó zwaar…we kúnnen haast niet meer.

Wat kunnen we nu van het oude spreekwoord leren? Het zijn de laatste loodjes… en die wegen zwaar, maar daarna…

‘Oude normaal’

Feit is dat áls we allemaal gevaccineerd zijn, er weer veel meer mogelijk zal zijn. Misschien gaan we nog niet helemaal terug naar het ‘oude normaal’, maar wel een heel eind. Maar het lijkt echter of ons geduld met de ‘laatste loodjes’ op is. We houden ons slecht aan de basisregels, we nemen deel aan ‘illegale’ demonstraties, we komen met meer mensen bij elkaar..

Daarnaast willen we dat de terrassen en het liefs ook de restaurants, cafés en winkels nú opengaan. Eigenaren hebben deze zomer laten zien dat ze dat goed kunnen organiseren. Maar dit is helaas maar het halve verhaal. Al deze openingen zullen ontegenzeggelijk veel meer bewegingen van mensen veroorzaken, op straat en in het openbaar vervoer. Zeker nu we zo lang ‘opgesloten’ hebben gezeten. Met gevaar voor meer besmettingen, zeker met de rondwarende ‘buitenlandse varianten’, zo hebben virologen ons al vaak gewaarschuwd. Maar van onze regering hoor je deze voor de hand liggende uitleg nauwelijks meer. Het blijft bij ‘het kan nu gewoon niet’.

Bewindslieden

Opvallend is dat ook steeds meer bewindslieden door het virus worden gegrepen. Na demissionair staatssecretaris Mona Keijzer (Economische Zaken), meldde vandaag ook demissionair minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken) zich ‘positief’. Ze was kennelijk zo van de kaart door de corona-diagnose, dat ze haar verkenningsaantekeningen voor een nieuw te vormen kabinet open bloot en voor eenieder zichtbaar onder haar arm droeg op het Binnenhof. Eerder al was coronaminister Hugo de Jonge in quarantaine gegaan, omdat z’n corona-app meldde dat hij (te) lang bij een coronabesmette had gestaan. Worden de laatste loodjes nu ook voor hen te zwaar?

We hebben het allemaal zo goed en zo kwaad nu al een coronajaar lang volgehouden. De laatste loodjes zijn te overzien, wegen weliswaar loodzwaar, maar na vaccinatie kunnen we hopelijk weer verder met ons leven. Wellicht toch waard om ‘het nog maar even vol te houden?’