De invalide chirurg

Ziekte en beperking zetten niet zelden de relatie tussen werknemer en werkgever op scherp. Vooral wanneer de absentie lang duurt.

Werkgevers houden nu eenmaal niet van verzuim, ook al is sprake van volstrekte overmacht bij de employee. Er ontstaat immers acuut een hiaat in de arbeidsproductiviteit, en dat vergt nu eenmaal extra werk in de organisatie. Vooral bij kleine bedrijven, zoals in de middenstand, hakt dat erin.

Talloos zijn de voorbeelden van loyale, hardwerkende werknemers van zelfs grote ondernemingen die, na het doormaken van een ernstige ziekte, uiteindelijk terugkeerden op het werk maar in feite al waren afgeschreven.

Zo ken ik het verhaal van een leidinggevende die jaren achtereen een afdeling met ruim dertig personeelsleden runde, en die na het overwinnen van een ernstig hartprobleem weliswaar verkwikt terugkeerde op het werk om weer aan de slag te gaan, maar in wezen al uit de organisatie was gestreept. Nu ja, hij was nog net niet van de loonlijst geschrapt, maar hij telde niet echt meer mee, men rekende niet meer mét hem, zijn plaats was al ingenomen. De vervangende arbeid die hem werd aangeboden, bleek het als koerier met zijn auto rondbrengen van pakjes. Terwijl hij alle denkbare opleidingen in de informatica had gevolgd…

Want ook middelgrote en omvangrijke ondernemingen, zoals waar de noodgedwongen pakjesbezorger nog slechts enkele maanden werkte en uit onvrede over deze schandalige behandeling zijn ontslag indiende, zijn niet dol op uitval van personeel.

Laat staan op het gericht aantrekken van personeel met een arbeidsbeperking. Immers: ‘Ze zijn vaak ziek. Ze hebben veel begeleiding nodig. Ze zijn lastig. Ze zijn duur. Ze kunnen niets…’

Allemaal vooroordelen over mensen met een arbeidshandicap, zo signaleert het UWV, het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen, de overheidsinstelling die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de werknemersverzekeringen WW, WAO, WIA, de Ziektewet en ook  de Wajong. ,,Nog steeds denken veel werkgevers dat mensen met een beperking niets kunnen betekenen voor een bedrijf. Hierdoor geven ze nieuwe werknemers vaak op voorhand al geen kans”, aldus UWV op zijn website.

Bij zo’n afwerende houding is het dan ook niet verwonderlijk dat de online personeelsbank van het UWV, die mensen met een arbeidshandicap gemakkelijker aan het werk wil helpen, amper blijkt te werken. Het bedrijfsleven heeft er hoegenaamd geen belangstelling voor. Dit jaar selecteerden slechts 54 bedrijven kandidaten uit de databank, meldde dagblad Trouw onlangs. Astrid Hendriks, landelijk UWV-manager banenafspraak, bevestigde tegen de krant dat er inderdaad niet veel gebruik van wordt gemaakt.

Dezer dagen zag ik een indrukwekkende foto, gevolgd door een video, van een Amerikaanse orthopedisch chirurg, die ‘gewoon aan het werk’ was, ondanks dat hijzelf blijvend ernstig gehandicapt was door een dwarslaesie…

Staande in zijn daartoe flink aangepaste rolstoel, en omringd door zijn operatieteam van het Progress West Health Care Center in Missouri, voerde dr. Theodore Rummel een operatie uit. ‘Ted’ Rummel werd in 2010 getroffen door een kwaadaardige cyste in zijn wervelkolom en was daarna vanaf zijn middel verlamd. Toch wees zijn werkgever hem niet de deur, maar stelde hem – na een jaar revalidatie – in staat zijn belangrijke (levensreddende) werk in de orthopedie voort te zetten.

Ik bedoel, zó kan het ook…