De eerlijkheid van Mona Keijzer

Keijzer schond met haar uitspraken de regel dat alle kabinetsleden ‘met één mond’ praten.

De eerlijkheid van Mona Keijzer

Je kunt in dit land vrijwel niets meer zeggen of schrijven, zelfs denken, of het wordt tégen je gebruikt. Onmiddellijk staan er lieden klaar die je erop aanspreken, die staan te wapperen met een kopietje van je denkbeelden en je daarmee het liefst onderuit trekken of je een kopje kleiner willen maken.

Het jongste voorbeeld daarvan is het opmerkelijke ontslag (op staande voet), in amper één matte zaterdagochtend, van demissionair CDA-staatssecretaris Mona Keijzer na haar opmerkingen in De Telegraaf over de Coronapas.

Schoon genoeg

Mona heeft schoon genoeg van corona, van de infecties en alle maatregelen daartegen. Daarin staat ze niet alleen: álle Nederlanders hebben er hun buik van vol, ook alle leden van Tweede Kamer en kabinet, niemand uitgezonderd. Mona wil terug naar ‘normaal’, en ook dat wil iedereen. Daarom ageerde ze vandaag tegen de invoering van juist die Coronapas op de dag dat bijna alle andere maatregelen werden losgelaten. Coronavrijheid, maar tóch weer niet…

Ze sprak zich dus uit. Niet in haar eigen Volendamse huiskamer, maar in de tegenwoordig één na grootste krant van het land. Zonder omhaal, zonder de geringste terughoudendheid. En nota bene op de dag dat weer voluit werd geprotesteerd, nu tegen de Coronapas op het Malieveld. Beetje pijnlijk voor de ‘coronabeleidsmakers’.

Letterlijk zei ze in het vraaggesprek met de ochtendkrant onder meer dit: ‘Het is niet uit te leggen dat mensen via de pas moeten laten zien of ze gevaccineerd of getest zijn om toegang tot een café of een restaurant te krijgen. Als je in een samenleving bent beland waar je bang voor elkaar moet zijn, tenzij je een bewijsje kunt laten zien, dan moet je je echt even achter je oren krabben en je afvragen: willen we deze kant op?’

Geen blad voor de mond

Mona Keijzer neemt nooit een blad voor de mond, dat had ze al eens aangekondigd. ‘Ik zeg wat ik denk, what you see is what you get – eerlijk dus’. Daarom nam ze ook geen afstand van haar uitlatingen. Maar politiek was het misschien wel een beetje naïef. Ongepast vooral. Alhoewel, er inmiddels ook weer wordt gesuggereerd dat de Volendamse doelbewust op een ramkoers uit was. We vernemen later wel, waar die dan voor bedoeld was.

Was het een actie tegen haar partijgenoot, coronaminister Hugo de Jonge? Een ondersteunend gebaar voor haar ex-partijgenoot Pieter Omtzigt, voor wie ze veel respect heeft en die de geschonden band met de kiezer wil herstellen. Of misschien toch een aanlokkelijke ‘positie elders’, buiten de politiek? Want daar zijn nu haar mogelijkheden een stuk kleiner geworden. Bovendien leek ze het ook niet erg naar haar zin te hebben.

Congé

D66 stond klaar om Keijzer na haar krantenopmerkingen te tackelen, PVV wilde opheldering. En Mark Rutte, de demissionaire premier van het al zwaar gehavende en op zijn laatste beenstompen kruipende kabinet? Hij kon kennelijk niet anders dan ‘een eigenzinnige staatssecretaris’ haar congé te verlenen. Nu ja, ‘met instemming van de minister van Economische Zaken en de drie vice-premiers’, dat wel.

Want: Keijzer schond met haar uitspraken de regel dat alle kabinetsleden ‘met één mond’ praten, ook al zijn ze het op onderdelen niet eens met het ‘officiële standpunt’. 

Maar, ze heeft hoe dan ook gezegd wat ze vindt, ook al oordelen sommigen dat dit ‘nogal achterbaks’. Ontslag door een premier die zelf al maanden wankelt en een groot deel van zijn ploeg bewindslieden onderweg is verloren, is echter bijna een prestatie. Want, in de laatste 50 jaar is dat in Nederland niet voorgekomen.