Cisca Dresselhuys (1943, Leeuwarden) behoeft nauwelijks introductie: hoewel haar journalistieke loopbaan bij het dagblad Trouw begon, verwierf zij landelijke bekendheid als hoofdredactrice van het feministisch maandblad Opzij (1981-2008). In haar eerste pensioenjaren schreef zij onder meer het boek ‘Drukker dan ooit’ (2011), en maakt nu columns en interviews voor verschillende tijdschriften…

Al wekenlang niet naar de kapper geweest, een betraand gezicht door de combinatie mondkapje en winterse kou plus de pasfoto-voorschriften, dat de oren vrij moeten zijn en er vooral niet gelachen mag worden.

De corona-pasfoto

Vijf jaar lang sta ik nu erg sneu op mijn rijbewijs. Dat moest namelijk verlengd worden, wat heel wat voeten in de aarde had, onder andere  vanwege een nieuwe pasfoto. Nu is het sowieso een hele opgave om daar niet al te akelig op te staan, maar in coronatijd is dat nog lastiger. Al wekenlang niet naar de kapper geweest, een betraand gezicht door de combinatie mondkapje en winterse kou plus de pasfoto-voorschriften, dat de oren vrij moeten zijn en er vooral niet gelachen mag worden. Dit alles leidt tot een foto, die je soms voorbij ziet komen in het tv- programma ‘Opsporing Verzocht’, met de waarschuwing ‘Pas op voor deze vrouw, ze kan gevaarlijk zijn’.

Oude foto’s

Met een serie keurige, maar wel wat gedateerde pasfoto’s had ik me bij het rijbewijzen-loket gemeld, maar de dienstdoende ambtenaar stuurde me hardvochtig weg omdat de foto’s veel te oud waren, zeker al vijf jaar, ze zaten immers al op het verlopen rijbewijs. Inderdaad, daar kon ik niet onderuit. Dus, naar de fotograaf. De fotozaak was helaas niet gesloten, het bleek hier om een essentiële winkel te gaan vanwege de plicht om actuele pasfoto’s voor paspoort en rijbewijs te leveren.

Rookworsten

De fotosessie was de tweede horde die genomen moest worden.  Daarvóór had ik, gezien mijn rijpe leeftijd, al een herkeuring moeten ondergaan. Die bleek verricht te worden door een -bejaarde- keuringsarts, die praktijk hield in een bijzaaltje van een wijkcentrum, waar bejaarden rondom vrolijk aan het sjoelen waren. Een onderdeel van de keuring betrof het testen van de ogen. Dat gaat niet meer via de vertrouwde borden met grote, minder grote en steeds kleinere letters, maar met een bord, waarop vormen staan, die sterk lijken op Hema-rookworsten.

Heksenkapsel

Er zijn namelijk mensen, die stiekem alle letters en hun volgorde op die borden uit het hoofd hebben geleerd, ik ken een oude dame, die dat deed. Nu moet je kunnen zien aan welke kant van de rookworst de opening zit, wat vooral bij de kleinere exemplaren heel lastig is. Toen ik deze proef doorstaan had, volgde de laatste handeling: 50 euro betalen aan de arts via zijn draagbare pinapparaat.

Inmiddels heb ik aan alle verplichtingen voldaan en mag ik binnenkort de mededeling verwachten, dat ik m’n nieuwe rijbewijs mag ophalen.  Dat heeft me al met al 145 euro gekost.  CBR: 39 euro, gemeente 41 euro, keuringsarts 50 euro en pasfoto 15 euro).

En dan zit ik dus vijf jaar vast aan die chagrijnige vrouw met heksenkapsel. Een blijvende herinnering aan corona.

Gezien mijn rijpe leeftijd had ik al een herkeuring voor mijn rijbewijs moeten ondergaan. Die bleek verricht te worden door een – bejaarde – keuringsarts, die praktijk hield in een bijzaaltje van een wijkcentrum, waar bejaarden vrolijk aan het sjoelen waren.

Meer Columns