Het begon met blauwe plekken in regio’s waar ik me met zekerheid niet gestoten had. En daarna, duizenden piepkleine puntbloedingen over mijn hele lichaam. Nauwelijks nog bleek ik bloedplaatjes te hebben; in mijn beleving waren ze binnen iets meer dan een etmaal als sneeuw voor de zon verdwenen.

De angstzone van vaccinatie

Iets meer dan een maand geleden lag ik volkomen onverwacht in het ziekenhuis. Voor vijf dagen. Vanwege een acuut tekort aan bloedplaatjes. Kennelijk ‘zomaar’ ontstaan. Door een onverklaarde reactiefout van mijn immuunsysteem, dat ineens overijverig ja zelfs agressief mijn bloedplaatjes was gaan bestrijden.

Het was nogal confronterend.

Bloedplaatjes of trombocyten zijn nodig om het bloed snel te laten stelpen wanneer zich een verwonding voordoet. Bijvoorbeeld bij een snee in je vinger (of erger), óf wanneer bloed moet worden afgenomen voor medisch onderzoek. Lastig als dan de aangeprikte ader in je arm lang bloed blijft lekken. Dat gebeurde dus…

Indrukken

Nu ik wat afgekickt ben van het allesoverheersende verblijf in het ziekenhuis – zoiets laat toch heel wat indrukken na – krijg ik de laatste dagen opvallend veel vragen van vrienden, kennissen en relaties over mijn bloedplaatjestekort. Ze hebben erover gelezen. Niet alleen willen mensen weten of dat tekort weer is aangevuld – het antwoord is: ja, dat líjkt het geval! (Na een stevige ‘boost’ Dexamethason). Maar vooral: of ik, voordat mijn problemen begonnen, wellicht gevaccineerd ben tegen corona?

Aha! Dát is dus.

De mogelijke bijwerkingen van het AstraZeneca-vaccin zijn bij veel mensen in de angstzone terecht gekomen. Ze willen weten of ze risico lopen om, net als ik, ook plotseling bijna zónder bloedplaatjes te zitten.

Mensen willen weten of ze risico lopen om, net als ik, ook plotseling bijna zónder bloedplaatjes te zitten.

Logische vraag. En ook een vrees die begrijpelijk is, gezien de internationale ophef over mogelijk soortgelijke verschijnselen bij zeker vier zorgmedewerkers uit Noorwegen en twee patiënten uit Denemarken. Een week na inenting met het inmiddels ‘verdacht’ verklaarde middel van de Brits-Zweedse farmaceut zouden hun klachten zijn ontstaan: zowel ernstige bloedstolsels (trombose) als een tekort aan bloedplaatjes (trombocytopenie). In feite een tegenstrijdige combinatie.

Om misverstanden te voorkomen: het eerste verschijnsel had ik niet, het tweede wel.

Blauwe plekken

Antwoord: Nee, ik ben niet gevaccineerd met de AstraZeneca-entstof, noch ben ik stiekem voorgedrongen in de prik-rij. Sterker, ik ben zelfs nog helemaal niet ingeënt. Ondanks het immuunprobleem dat ik heb en dat kennelijk zonder enige aankondiging begon: met blauwe plekken in regio’s waar ik me met zekerheid niet gestoten had. Gevolgd door bloedblaren in mijn mond, op soortgelijke plaatsen waar weleens aften ontstaan. En daarna: duizenden piepkleine puntbloedingen (zg. petechiën) over mijn hele lichaam. Nauwelijks nog bleek ik bloedplaatjes te hebben; in mijn beleving waren ze binnen iets meer dan een etmaal als sneeuw voor de zon verdwenen – alhoewel het afbraakproces dat mijn immuunsysteem tegen mijn ‘eigen cellen’ ondernam ongetwijfeld langer zal hebben genomen.

Lastig als de aangeprikte ader in je arm lang bloed blijft lekken. Dat gebeurde dus…

Hoe ITP, ofwel ‘Idiopathische trombocytopenie purpura’ (want zo heet deze zeer zeldzame aandoening), precies ontstaat is onbekend. Vandaar ook idiopathisch: zonder bekende oorzaak. Een ellendig maar zeldzaam euvel waarvan ik niet eerder had gehoord, totdat ik ineens de diagnose vernam als reden waarom ik acuut werd opgenomen. Een aandoening mogelijk aangeslingerd door een of andere infectie. Inderdaad was ik flink verkouden geweest; dat kán de ‘trigger’ zijn geweest, zei de internist.

Prikpauze

De vragen van mensen om mij heen gaan evenwel door: Wat ik vind van de tijdelijke prikpauze die ook Nederland – na Denemarken, IJsland, Oostenrijk, Italië, Duitsland, Frankrijk, Portugal, Slovenië en Luxemburg – nu heeft afgekondigd en die mogelijk langer gaat duren dan eerst aangekondigd (tot en met 28 maart).

Verwondering krijg ik terug – zéker van mensen met vaccinatie-bedenkingen – wanneer ik antwoord dat ik de internationale reactie nogal  ‘over de top’ vind, en mogelijk zelfs politiek ingestoken (vergeet immers niet het recente gedonderjaag met de Europese Commissie, evenals de jarenlange Brexit-perikelen). Begrijp me goed: sowieso heb ik te doen met de tot nu toe zes Scandinavische patiënten die behandeld worden voor hun ellendige aandoening, waarvan nog helemaal niet vaststaat dat die het directe gevolg is van hun vaccinatie. Ik weet enigszins wat ze doormaken.

Lees ook: https://www.meerovermedisch.nl/column/ineens-patient/

Dat wil zeggen: de zes gevonden gevallen in Scandinavië hadden ook nog trombose erbij. De term is dan TTP (trombotische trombocytopenische purpura) of (moderner) TMA (trombotische microangiopathie). De trombocyten komen dan vast te zitten in slingers van stolsels in kleine bloedvaten, waardoor het totale aantal trombo’s verlaagd is en ook bloedingen ontstaan. Nóg zeldzamer dan mijn ITP.

Dilemma

Vaststaat dat zo’n 20 miljoen Europeanen inmiddels dit aan de Universiteit van Oxford ontwikkelde vaccin tegen het zeer bedreigende coronavirus hebben ontvangen. En het in overgrote meerderheid goed verdragen. Zeventien miljoen…! En ‘slechts’ zes mensen met – mogelijk – een ernstig effect door de vaccinatie.

Natúúrlijk moet het eventuele oorzakelijke verband worden onderzocht. Vanzelfsprekend! Maar om dan de complete vaccinatie stil te leggen terwijl een tot nu toe onstuitbare epidemie zijn derde fase dreigt in te gaan, gaat me wat ver. Nu ja, ik begrijp het dilemma wel….

Wat me echter nog het meeste dwarszit is dit: zes ‘mogelijk gedupeerden van een vaccin’ maken kennelijk meer indruk dan 2.6 miljoen mensen die wereldwijd zijn overleden aan het coronavirus dat door velen nog altijd wordt gezien als ‘een griepje’…

  • PS – Rest me het antwoord op nog één vraag: Of ik zelf AstraZeneca zou laten prikken, gezien mijn bloedplaatjesaandoening. Dat vind ik een moeilijke. Waarschijnlijk niet. Maar, vaccinatie met welk coronavaccin ook, laat ik gepaard gaan met extra controles van mijn bloedplaatjes.

Wat me nog het meeste dwarszit is dit: zes ‘mogelijk gedupeerden van een vaccin’ maken kennelijk meer indruk dan de 2.6 miljoen mensen die wereldwijd zijn overleden aan het coronavirus dat door velen nog altijd wordt gezien als ‘een griepje’…

Meer te lezen onder fotoFoto’s boven en onder: Torsten Simon/PIXABAY

Lees meer columns van René Steenhorst:

Tags:
BijwerkingenBloedplaatjesBloedstollingITPTrombocytenVaccinatie

Meer Uit 't hart gegrepen