Op het gebied van pijnstilling ben ik een bange haas. Toen ik vorig jaar na een mond-operatie een doosje oxycodon meekreeg uit het ziekenhuis, riep ik verschrikt: ‘Maar daar is Michael Jackson toch aan overleden, dat ga ik echt niet innemen.’ Ik had de klok horen luiden, maar zat fout, want Michael Jackson overleed aan een overdosis propofol, meer een angst- dan een pijnremmer.
Hoe dan ook: ik hield het die keer gewoon bij paracetamol. Ik wist namelijk uit een ver verleden hoe fijn (en dus verslavend) zo’n opiaat als oxycodon kan zijn. Een jaar of vijftien geleden kreeg ik van de een op de andere dag last van een beknelde zenuw in de rug. En dat doet vreselijk pijn, daar kan geen paracetamol noch ibuprofen tegenop. Dus mijn toenmalige huisarts, van wie later bekend werd dat hij aan morfine verslaafd was, schreef mij ms-contin voor. Ook een opiaat en wat voor een. Heerlijk voelde ik mij. Niet alleen zonder pijn, maar zeer eufoor.
Vanuit mijn bed belde ik met m’n werk en zei dat ik geen centje pijn meer had. Waarom ik dan niet naar m’n werk kwam, vroeg gelukkig niemand. Omdat ik zelf ook wel begreep, dat dit niet normaal was, besloot ik de ms-contin te laten liggen, bang als ik was voor een verslaving. En natuurlijk kwam de pijn toen in alle hevigheid terug. Die is uiteindelijk verholpen door een chiropractor en nog weer later door een anesthesiologe bij een pijnkliniek, die de bewuste zenuw blokkeerde met een injectie.
Toen de pijn jaren later toch weer terugkwam, zocht ik een andere oplossing: cannabis-olie. Niet ergens stiekem gescoord op internet, maar keurig op voorschrift van een pijnspecialist en opgehaald bij een van de weinige apotheken in ons land (de Transvaal-apotheek in Den Haag), die dit middel legaal mag leveren. Mijn man ging het halen en bestelde royaal een fikse dosis. ,,Begint u maar met 30 ml, het is nogal prijzig”, waarschuwde de apotheker. Inderdaad: 69 euro voor een heel bescheiden buisje.
Het moest koel bewaard worden, in de ijskast dus. Daar heeft het een jaar ongebruikt gelegen, tot het ruim over de datum was. Ik durfde niet. Cannabis? Ik? Dan liever opnieuw naar de pijnkliniek. Nu ik lees dat ons land zo’n half miljoen oxycodon gebruikers telt, van wie velen verslaafd zijn geraakt aan dat middel, denk ik: toch maar goed dat ik zo’n angsthaas ben.