Regina: ‘Eerst borstkanker, daarna kanker door mijn 7 of 8 implantaten’

Elke keer vroeg ik naar de veiligheid ervan en kreeg dan te horen dat deze nieuw geïmplanteerde prothesen ‘absoluut heel veilig’ waren

AMSTERDAM – Het liefst zou Regina van den Busken-Hellingwerf er niet meer over praten, er niet langer aan denken of doen alsof het allemaal nooit gebeurd is. Maar zeventien borstoperaties – “Of 18, ik ben de tel kwijt…” –  vallen nu eenmaal moeilijk uit je leven te wissen.

“Snap je dat ik het allemaal probeer te vergeten? Dat ik wilde dat ik dit hoofdstuk af kon sluiten?” Regina (58 jaar) getrouwd met technisch tekenaar Ruud en moeder van een zoon die volgend jaar klaar is met zijn artsenstudie, is één van de vrouwen in Nederland die een zeldzame vorm van implantaat-gerelateerde lymfeklierkanker heeft gekregen na de plaatsing van siliconen borstprothesen van de Iers-Amerikaanse producent Allergan Inc.

Rechtszaak

Bureau Clara Wichmann, organisatie voor vrouwenrechten, heeft nu farmaceut Allergan aansprakelijk gesteld voor het leveren en op de markt houden van inferieure borstprotheses tot eind 2018. Het gaat hierbij om de getextureerde (ruwe) implantaten, die wereldwijd bij vele tienduizenden duizenden vrouwen zijn ingebracht en in een groot aantal gevallen tot ernstige ziekteverschijnselen hebben geleid. Er volgt een internationale rechtszaak; wanneer is nog onduidelijk.

Het kan toch niet zo zijn dat de fabrikant, die mij en vele anderen met zijn producten ziek heeft gemaakt en onze levens heeft geruïneerd, hiermee weg komt?!

Deze massa-actie om gerechtigheid heeft al veel losgemaakt bij de slachtoffers, bijvoorbeeld bij Regina, die deelneemt aan de aanklacht. Diep in haar hart, beaamt ze geëmotioneerd, wilde ze er echter verschoond van blijven. “Maar aan de andere kant: het kan toch niet zo zijn dat de fabrikant, die mij en vele anderen met zijn producten ziek heeft gemaakt en onze levens heeft geruïneerd, hiermee weg komt. Dat kan en mág niet gebeuren.”

Borstkanker

De ziekte door de implantaten heeft Regina van den Busken ernstig beschadigd, ook in haar loopbaan als data-typiste. Ze kon haar werk niet voortzetten, werkgevers vonden haar ziekteverzuim te hoog, ze hield het niet vol. “Het begon allemaal in 1998”, vertelt Regina, “nadat bij mij in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam kanker werd vastgesteld in mijn rechterborst. Maar wat mij daar verteld werd over onder andere het perspectief was nogal vaag, hoe ik ook doorvroeg. Zodanig vaag, dat ik een second opinion heb aangevraagd bij het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis, het AvL, dat in de behandeling van kanker gespecialiseerd was… is. Uiteindelijk heb ik twee maanden lang bestralingen en chemokuren gehad, nadat de zieke borst was verwijderd en ik ook mijn linkerborst meteen preventief heb laten amputeren. Bovendien zijn mijn eierstokken gelijktijdig verwijderd. Dit was noodzakelijk omdat ik een agressieve vorm van borstkanker had.”

Tekst leest verder onder foto

Foto: Michel Grollé – Dit portret van Regina van den Busken staat in het boek IK en is een van de 67 foto’s van vrouwen en één man die borstkanker hebben of hebben gehad. Nadere informatie: www.proudboobs.nl

Gezwollen

Regina kreeg twee siliconen implantaten van het merk McGhan, een merk dat later werd ingelijfd bij producent Allergan. Na enige tijd werden deze prothesen weer verwijderd. Dat was het begin van een jarenlange periode van inbrengen en uitnemen van siliconen prothesen. “Ik ben wel zeven of acht keer van implantaten gewisseld. Telkens was er wat mee aan de hand: ik hield vocht vast rond mijn borsten, die daardoor erg opzwollen en pijnlijk werden. Of de prothesen draaiden, waarna ze op het laatst met hechtingen aan ribben van mijn borstkas werden vastgezet. Het was één grote jarenlange ellende, terwijl ik juist bij de eerste implantaten dacht: ik ben van die borstkanker af, heb ik toch mooi voor elkaar, en heb mooie nieuwe borsten. Níet dus! Steeds raakte ik ze weer kwijt, telkens kreeg ik te horen dat mijn implantaten moesten worden vervangen.”

Gillend van de pijn met spastische krampen bibberend kroop ik rond de tafel in de huiskamer. Mijn gezin wist op het laatst geen raad meer met me.

Hoewel Regina ook elke keer naar de veiligheid ervan vroeg en te horen kreeg dat ‘deze nieuw geïmplanteerde prothesen absoluut heel veilig’ waren, werd telkens besloten tot een wisseling voor wéér een nieuw paar. “Het hield niet op.”

Pijn

Eigenlijk heeft ze geen idee meer van alle argumenten die werden aangevoerd bij elke wissel. “Ik weet wél dat ik steeds meer pijn kreeg, over mijn hele lichaam, in al mijn gewrichten. Dat ik gillend van de pijn met spastische krampen bibberend rond de tafel in de huiskamer kroop. Mijn gezin wist op het laatst geen raad meer met me. Ook zij zijn hierdoor flink beschadigd. Ik wist niet waar ik het zoeken moest van de pijn. Wel 100 keer ben ik naar pijnpoli’s geweest. Radeloos was ik.”

In 2012, veertien jaar na de ontdekking en behandeling van borstkanker, werd opnieuw kanker vastgesteld bij Regina van den Busken. Nu kanker als gevolg van de siliconen implantaten. Een vrij zeldzame vorm van lymfklierkanker, uitgesproken als een afkorting: ‘BIA-ALCL’, kanker van het afweersysteem die zich had kunnen vormen in het kapsel van het vele littekenweefsel en de vloeistof rond een borstimplantaat. Bij meer vrouwen is deze vorm van non-Hodgkin lymphoma ontstaan.

Lekken

Een vrouwelijke arts in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis greep op het laatst in. Regina vertelt: “Ze zei: ‘Die implantaten moeten eruit. De siliconen maken je ziek. Ze zitten door je hele lijf’. En dat is ook gebeurd, nu negen jaar geleden. Het implantaat was gaan lekken.”

Ze mist haar borsten. “Ze waren echt heel mooi, mijn borsten. En steeds opnieuw als ik voor de spiegel stond dacht ik: ja, die zijn van mij en ze zijn prachtig.” Maar haar leven leiden, in redelijk goede gezondheid met haar gezin, is uiteindelijk méér waard, beseft Regina.

Toch echoot de crisis na, bijna elke dag: “Ik heb nog steeds pijn, overal. Daar kom ik waarschijnlijk nooit meer van af. Het is te veel geweest, de aangerichte schade is te groot en blijvend. Nog altijd slik ik morfine. Ach meneer, weet u… er is zo veel gebeurd. Zo veel…! Dat is gewoon niet na te vertellen hier.” En Regina besluit met: “Sorry dat ik zo emotioneel ben.” Maar die verontschuldiging is nergens voor nodig.

Lees ook: https://www.meerovermedisch.nl/article/massale-schadeclaim-tegen-producent-borstimplantaten/

Ze waren echt heel mooi, mijn borsten. En steeds opnieuw als ik voor de spiegel stond dacht ik: ja, die zijn van mij en ze zijn prachtig. Maar ik raakte ze telkens weer kwijt.”